Uniwersytet Śląski w Cieszynie po raz kolejny omawiać będzie na panelach nośne społecznie sprawy kobiet

W 2015 roku w Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie odbył się panel pt. Kobieta wobec niepełnej sprawności, moderowany przez dr Ilonę Fajfer-Kruczek i dr Sylwię Wronę z udziałek wielu ekspertek.
W tym roku dr Ilona Fajfer-Kruczek poprowadzi w dniu 8 października panel nr 3: KOBIETY W SŁUŻBACH MUNDUROWYCH – PARYTETY, MODA, CZY NORMALNA SPRAWA. Poszuka z uczestnikami odpowiedzi na ważna pytania: Czy możemy mówić w dzisiejszych czasach o zawodach męskich i tych typowych damskich? Odwaga, siła, stanowczość, stalowe nerwy, umiejętność pracy w stresie, współpraca, działanie na rozkaz i tężyzna fizyczna – to te cechy, które pierwsze przychodzą na myśl, gdy wyobrażamy sobie formacje mundurowe. Czy i jak w służbach mundurowych takich jak Policja, Siły Zbrojne, Służba Więzienna, Straż Pożarna, Służba Celna, Straż Graniczna i inne, realizują się zawodowo kobiety? O tym i poniższych kwestiach porozmawia z przedstawicielkami wybranych zawodów:
– statystyki – a co kobiety wnoszą do pracy w służbach mundurowych?
– co fascynuje kobiety w pracy w formacjach mundurowych?
– aspekty ochrony i bezpieczeństwa w życiu zawodowym i prywatnym umundurowanych kobiet,
– bohaterka czy „męski typ” – mity – prawdy – stereotypy,
– wspinaczka na szczeble kariery zawodowej – czy to w ogóle możliwe?

Przypominamy poniżej wnioski z ubiegłorocznego panelu, które opracowały dr Ilona Fajfer-Kruczek i Sylwia Wrona.

Podczas panelu zarówno moderatorki – prowadzące na co dzień badania nad aspektami niepełnosprawności – dr Ilona Fajfer-Kruczek – zajmująca się wykluczeniem społecznym i aktywizacją zawodową również osób z niepełnosprawnością, jak i dr Sylwia Wrona – podejmująca problematykę wsparcia rodzin z dziećmi niepełnosprawnymi i zagrożonymi niepełnosprawnością, zainicjowały główne wątki dyskusji.
Pierwszy z nich to postawy wobec niepełnosprawnych kobiet i ich miejsce w społeczeństwie oraz szanse na osobistą realizację. W tym temacie głosy panelistek nie były jednobrzmiące. Dr Anna Klinik wskazała na zmiany, które obserwuje od ponad 30 lat pracy zawodowej i społecznej w obszarze polityki społecznej, a także podejścia prawno-instytucjonalnego, które z każdym rokiem zdają się zmieniać i obierać dobry – pozytywny kierunek podmiotowego traktowania kobiet niepełnosprawnych. W krótszej perspektywie czasowej Pani Katarzyna Bosacka odniosła się do własnych doświadczeń, zwłaszcza w kontaktach z rówieśnikami i wskazała na wiele niezrozumienia względem własnej osoby i choroby, które mogły być przecież kształtowane już przez wychowawców i pedagogów, nie wszystkie niewłaściwe zachowania tłumaczy młody wiek, jak tłumaczyć brak empatii?
Kolejną ważną podjętą kwestią była rola matki dziecka z niepełnosprawnością – tutaj o własnych doświadczeniach oraz o pożądanych zmianach mówiły Panie – Agnieszka Sidzina i Joanna Kulisiak –Kaźmierczak. Obydwie zwróciły uwagę na niedostateczne przygotowanie personelu medycznego, brak przygotowania lekarzy pediatrów, a także wsparcia społecznego i nadal panujące uprzedzenia do rodzin z niepełnosprawnym dzieckiem. Mimo wielu zmian mgr Brygida Kuter, wieloletnia dyrektor zespołu szkół specjalnych, zwróciła również uwagę, że oprócz instytucji specjalistycznych, imprez integracyjnych nadal postawy są zróżnicowane.
Wnioski płynące ze spotkania to przede wszystkim:
– w zakresie pomocy i wsparcia kobiet z niepełnosprawnością – asystent osobisty, mentor, trener umiejętności osobistych i społecznych, który motywuje, pomaga niwelować lęki społeczne i aktywizuje do działania wg potencjału indywidualnego kobiet,
– w zakresie wsparcia rodzin w rodzicielstwie nad niepełnosprawnym lub zagrożonym niepełnosprawnością dzieckiem: jasna informacja o ścieżce wczesnej interwencji, wczesnym wspomaganiu rozwoju dziecka, lokalnej pomocy,
– w zakresie postaw – inicjatywy integracyjne w przestrzeni publicznej,
– w zakresie zatrudniania – wspieranie i finansowanie aktywizacji zawodowej kobiet z niepełnosprawnością.

Panel spotkał się z dużym zainteresowaniem, a także żywą dyskusją nad podejmowanymi tematami, problemy i poruszone wątki stanowią bowiem ważny aspekt codziennej rzeczywistości nie tylko kobiet z niepełnosprawnością, ale też wszystkich, którzy mają świadomość nietrwałości zdrowia i współczesnych zagrożeń niepełnosprawnością.